75-letni „Elektryk”. „Ma silną edukacyjną i zawodową markę”

Szkoła, która dziś uczy 1100 uczniów, obchodziła swój jubileusz. – To nowoczesna placówka, która harmonijnie łączy historię z teraźniejszością – ocenił podczas urodzin „Elektryka” prezydent Nowej Soli Jacek Milewski

W piątkowe południe w hali „Elektryka” było podniośle i uroczyście. Nie zabrakło poloneza czy występów artystycznych. Ale też prezentów i podziękowań za te 75 lat.

Dyrektor szkoły Grzegorz Königsberg podkreślał, że historia placówki, w której dzisiaj uczy się ok. 1100 uczniów, jest skomplikowana. – Tak naprawdę skupia w sobie historię kilku szkół – mówił. – Miło mi państwa gościć – zwrócił się do byłych i obecnych uczniów, nauczycieli, władz miasta i innych zaproszonych gości.

Później tę historię streścił nauczyciel Sławomir Gargasiewicz. Opowiedział ją w formie listu, którego nadawcą była sama szkoła.

– Świętowanie jubileuszy to okazja do wspomnień i refleksji – mówiła starosta Iwona Brzozowska. – To czas, kiedy przypominamy sobie wydarzenia, ale przede wszystkim ludzi, którzy współtworzyli historię szkoły. To też czas podziękowań za to, że ci, którzy byli tu przed nami, tworzyli piękne karty jej historii.

– Jako starosta mogę dziś z dumą stanąć przed państwem i powiedzieć, że „Elektryk” ma się dobrze. Jest nowoczesny i w pełni przygotowany do kształcenia – zapewniła Brzozowska.

– To szkoła, która rocznik po roczniku zbudowała w Nowej Soli silną edukacyjną i zawodową markę – zaznaczył prezydent Jacek Milewski. – Dziś to nowoczesna placówka, która harmonijnie łączy historię z teraźniejszością.

Prezydent przypomniał, że szkoła to nie tylko mury: – To przede wszystkim ludzie. I to ludziom, którzy tworzyli tę szkołę od podstaw, należy się szacunek.

Milewski wręczył dyrektorowi „Elektryka” żartobliwy prezent – akumulator. – Żeby państwa energia, która jest wzorem dla wielu lubuskich środowisk oświatowych, nigdy nie wygasła – mówił prezydent.

Wcześniej Grzegorz Königsberg nawiązał do tego, że senator Wadim Tyszkiewicz jest absolwentem „Odlewniaka”, który w najnowszej historii został wchłonięty przez „Elektryk”. – 75 lat to kawał historii – przyznał Tyszkiewicz. – Dziś „Elektryk” jest bez wątpienia świetną marką nie tylko w mieście, powiecie czy województwie.

Senator Tyszkiewicz zadeklarował dalszą współpracę ze szkołą. Podkreślił też: – Tworzycie świetny zespół – zwrócił się do kadry „Elektryka” – i jestem przekonany, że zapewniacie szkole dobrą przyszłość.

***

Historia „Elektryka” spisana na stronie internetowej szkoły

Historia naszej szkoły rozpoczyna się 15 października 1946 r., kiedy z polecenia Kuratorium Okręgu Szkolnego Wrocławskiego założona została Publiczna Dokształcająca Szkoła Zawodowa. Na stanowisko dyrektora powołany został Czesław Głowacki. Początkowo szkoła nie posiadała własnego lokalu i borykała się z brakiem sprzętu, funduszy i nauczycieli. Zajęcia odbywały się w obecnym budynku Liceum Ogólnokształcącego. Katedrę pedagogiczną stanowili w większości nauczyciele dochodzący z innych szkół (14 osób), natomiast zatrudnionych na stałe było tylko trzech dydaktyków. W nowej placówce, w pierwszym roku jej istnienia, naukę podjęło 320 uczniów.

Z początkiem roku szkolnego 47/48 zmieniono nazwę szkoły na Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa. Zmieniła się również dyrekcja szkoły – Czesława Głowackiego zastąpiła Helena Głowacka (48/49).

Doniosłym wydarzeniem w dziejach szkoły było otrzymanie w roku szkolnym 49/50 własnego budynku przy ulicy Makarenki 2/4 (dziś Szarych Szeregów). Obowiązki dyrektora szkoły przejął wówczas Władysław Darda. W 1950 również należy odnotować kolejną zmianę nazwy placówki na Państwowa Średnia Szkoła Zawodowa. Od 19 marca 1951 dyrektorem został dotychczasowy kierownik warsztatów Jerzy Grigowicz. Obowiązek ten pełnił aż do przejścia na emeryturę w 1981.

W roku szkolnym 51/52 dotychczasowa nazwa szkoły uległa kolejnej zmianie na Zasadniczą Szkołę Metalowo-Odlewniczą, a w roku następnym na Zasadniczą Szkołę Metalowo-Elektryczną. Przyjęto wówczas podstawowe profile kształcenia: mechaniczny i elektryczny. Systematycznie zwiększała się liczba uczniów, dużą ich część stanowiła młodzież zamiejscowa, w związku z czym konieczną stała się rozbudowa internatu. Problemów lokalowych nie rozwiązało przydzielenie szkole kolejnego budynku w 1953. Dopiero w latach 1964/1965 dobudowano nowe skrzydło budynku od strony ul. Witosa. Dzięki tej budowie poprawiła się estetyka szkoły i warunki nauczania.
W 1959 szkoła otrzymała nazwę Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 1. Rozwojowi bazy i poprawie warunków nauczania teorii i praktyki towarzyszyło wzmożone zaangażowanie uczniów w zajęcia pozalekcyjne i sportowe. Szkoła zdobywała kolejne laury przyznawane przez władze oświatowe i państwowe. W 1965 przy Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 1 zostało powołane Technikum Elektryczne o 5-letnim okresie kształcenia na podbudowie szkoły podstawowej oraz 3-letnie Technikum Elektryczne dla Pracujących po Zasadniczej Szkole Zawodowej. W związku z tym uległa rozszerzeniu i nazwa szkoły: Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 1 i Technikum Elektryczne.

Szansą dla absolwentów ZSZ było założenie w roku szkolnym 69/70 Technikum Przemysłowo-Pedagogicznego o 4-letnim okresie kształcenia, przygotowującego przyszłych nauczycieli praktycznej nauki zawodu. Kolejne nazwy tego typu szkoły brzmiały: Pedagogiczna Szkoła Techniczna – 1973/74 oraz Pedagogiczne Studium Techniczne od 1974/75 do 1994/95, kiedy to mury szkoły opuścili ostatni absolwenci. W ciągu 25 lat PST wykształciło 788 nauczycieli praktycznej nauki zawodu, a wielu z nich do dziś pracuje w „Elektryku”.

We wrześniu 1971 powołano do życia jeszcze jeden typ szkoły – Średnią Szkołę Zawodową przemianowaną w roku następnym na Liceum Zawodowe, którego absolwenci otrzymywali po 4-letnim okresie nauki świadectwo dojrzałości oraz kwalifikacje zawodowe. Istniało do roku 1981/82, a następnie, po przerwie, wznowiło działalność w 1989/90.

20 maja 1978 r. nadano Zespołowi Szkół Elektrycznych imię Profesora Włodzimierza Krukowskiego, zasłużonego elektryka i działacza Stowarzyszenia Elektryków Polskich.

W latach 93/94 istniało Policealne Studium Zawodowe o specjalności technik informatyk oraz pracownik administracyjno-biurowy. W roku szkolnym 92/93 utworzono 3-letnie technikum dla absolwentów szkół zawodowych. W 94/95 utworzono Liceum Ogólnokształcące o profilu matematyczno-informatycznym, a w roku 95/96 powstało Liceum Techniczne. Szkoła została wówczas wytypowana do kształcenia uczniów w europejskim systemie MOVE, co było nowością na skalę krajową.

W latach szkolnych 1974/75 do 2001/2002 funkcjonowała nazwa Zespół Szkół Elektrycznych, lecz ze względu na rozszerzenie kierunków kształcenia nie oddawała faktycznego stanu rzeczy. W związku z reformą oświaty i potrzebami wynikającymi z rozwoju szkoły w roku 2002/2003 została zmieniona nazwa na Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 „Elektryk”. Sama nazwa własna „Elektryk” została zachowana przez względy sentymentalne, bo wiele osób właśnie z „Elektrykiem” utożsamia swoje lata młodości i edukację w szkole średniej.
Od 2001 r. odbywa się kształcenie w Policealnej Szkole dla Dorosłych, a od 2002 w nowym typie szkoły – Liceum Profilowanym, w którym kształcenie zakończono w 2009/2010. W roku szkolnym 2003/2004 reaktywowano Technikum Zawodowe o 4-letnim cyklu kształcenia, do dziś jest to jedna z najpopularniejszych szkół w „Elektryku”.

Od roku szkolnego 2012/2013 funkcjonuje Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego „Elektryk” w Nowej Soli, na bazie części szkół i placówek Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 „Elektryk” i Powiatowego Centrum Edukacji w Nowej Soli. W 2017 szkoła otrzymała budynek przy ul. Kościuszki 28 i po gruntownej modernizacji od 2019 główna siedziba „Elektryka”, po równo 70 latach, została przeniesiona.

E-WYDANIE TYGODNIKA KRĄG

FacebooktwittermailFacebooktwittermail

Mateusz Pojnar

Aktualności, sport

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Skip to content