Z czego jesteśmy zadowoleni? [FELIETON]

3 lutego 20241 lutego 2024 (red) 0 Comments bez bajeru i pijaru, felieton, Nowa Sól

Eurostat przeprowadził badanie poziomu zadowolenia z życia mieszkańców niemal wszystkich krajów Europy w 2022 r. No i wynik zaskoczył bardzo pozytywnie. Zajęliśmy drugie miejsce, po Austriakach

To znaczy poziom naszego zadowolenia zajął drugie miejsce i wyniósł 7,6 (nie wiem czego, ale na użytek wewnętrzny proponuję jednostkę tę nazwać happinsem – hp) przy średniej europejskiej 7,1 hp. Najmniej zadowoleni z życia, i to pewnie kolejny powód do naszego zadowolenia, są Niemcy. Wspólnie zadaliśmy kłam powszechnemu mniemaniu, że my Polacy to generalnie niezadowoleni tacy! I niech narodowie wżdy postronni znają, że Polacy nie sępy, zasępieni nie są.

Mamy statystycznie wysoki poziom zadowolenia, co znaczy ni mniej, ni więcej, że na jednego zadowolonego na poziomie 1 hp (czyli bardzo niezadowolonego) przypada dwóch zadowolonych na poziomie 10 hp, czyli zadowolonych, że hej! Sposób liczenia też się liczy – no bo gdyby pytali w poniedziałek rano, to blado to widzę. Pewnie w poniedziałkowy poranek zaczęli od Niemców…

Jako zadeklarowana socjolożka amator (wolę pani socjolog!) musiałam zadać sobie to fundamentalne pytanie, a mianowicie z czego oni tacy zadowoleni, znaczy się my Polacy. Okazuje się, że niezmiennie źródłem zadowolenia jest poziom dochodów. Zadowolenie wynika raczej z wysokiego poziomu dochodów, a nie z tego, że ten poziom w ogóle jest. Skoro w przypadku Polaków poziom dochodów zadowala jedynie ok. 30 proc. ankietowanych, a 44 proc. to średnio zadowoleni z wypłaty, to znaczy że źródeł zadowolenia szukamy w innych sferach. I tak – bardzo podoba się nam miejsce zamieszkania, zadowalają nas relacje z rodziną i przyjaciółmi, jesteśmy dumni z naszych dzieci. No i zdecydowana większość rodaków uważa, że posiada zadowalające wykształcenie…

I jeszcze jedno – w ciągu ostatnich 20 lat poziom zadowolenia z miejsca zamieszkania, warunków materialnych oraz wykształcenia systematycznie rośnie. Poprawia się też poczucie zadowolenia ze zdrowia. Jednym słowem: szczęście, zdrowie i pomyślność wszelka.

To jak to w końcu jest? Czy prawdziwy jest wizerunek Polaka ponurego, niezadowolonego, narzekającego na wszystko – od pogody, przez zdrowie, na polityce kończąc? Mój wrodzony optymizm skłania mnie do zapamiętanej jeszcze z czasów studenckich tezy, że od wieków w naszym społeczeństwie panuje podział ludzi na tych, którzy gadają (typ histeryczny), i na tych, którzy pracują (typ asteniczny). Mimo upływu czasu i zmian społecznych utrzymuje się ten model rodem ze szlacheckich sejmików, tak bliski sercu Polaka, a zabawnie odświeżony w jednym z popularnych ostatnio seriali.

Dawniej uważałam tę myśl za pewne uproszczenie. Po wielu latach widzę, że chyba coś w tym jest! Typ histeryczny rację bytu znajduje w negowaniu, wzniecaniu dyskusji z każdym o wszystkim, bo się zna, bo wie, bo widział albo szwagier mu mówił…

Może faktycznie niewielu takich wokół nas, ale skoro ciągle gadają, to stwarzają wrażenie, że szkoda gadać, ale trzeba powiedzieć. W tej rozgadanej zaciętości nie dostrzegają, że jest tyle powodów do zadowolenia z życia. Do wspomnianych wyżej dodam te, które cenię najbardziej – indywidualizm i wolność w kreowaniu swojego życia oraz możliwości wyboru, których mamy tak wiele na co dzień, że już ich nie dostrzegamy. Wybrałam miejsce, w którym żyję, choć niektórzy będą się upierać, że to raczej miejsce zesłania. Wybieram przyjaciół i znajomych, wybieram sposób spędzania wolnego czasu, wybrałam kiedyś pracę, najbliższą mi osobę.

A może poziom naszego zadowolenia zależy od wolności wyboru? Cieszy nas to, co sami wybraliśmy? Może więc jest tak, że skoro niezadowoleni z życia sami wybrali, że będą niezadowoleni, to pewnie są teraz zadowoleni? Dobra, czas kończyć, bo jeszcze trochę i chyba nie będę zadowolona z efektu końcowego…

Zadowolenia życzę.

PS. Sporo zadowolenia dają mi też chybione i przez to dość zabawne próby ustalenia tożsamości Zofii Boreckiej.

Zofia Borecka

E-WYDANIE TYGODNIKA KRĄG